Diriden Ölüye Şiiri - Abdurrahman Demir

Ben Filistin’im Müslümanların sessiz çığlığı
İnsanlığın ortak yarası
Kanı sudan ucuz bir garip varlık
Ve gözünü sevdiğim medeniyeti
Şimdi adalet terazide bir kilo pamuk

Elimdeki taşa bak yüreğimdeki öfkeye
Korkar mıyım sence ölümden
Evladır bana bin yıl yaşamaktan
Öyle mertçe göğsümü gere gere

Gel öyle uzaktan bakma
Bu bir tiyatro sahnesi değil
Kiminiz ağlar kiminiz sızlar
Ya ne demişti size yüce Yaradan
Zulme karşı gelmek altıncı farzdır

Ama siz çocuklar
Uzak durun bu oyundan
Kurşun bomba gözyaşı kan
Bunlar oyuncak değil
Her şeyi unutabiliriz fakat
O gözyaşlarınız yok mu
Yüreğe çok fena dokunuyor inan

Affedin çocuklar affedin
Bir şiir yazabildim sadece
Olsun bu da benim ayıbım
Bir kurşun etmez belki
Bir kalkan
Bir asa Musa’nınkinden
Dokundu mu şöyle
Tüm zalimleri bir kaşık suda boğan

Çok sonra anlıyorsun ki
Asa da sensin Musa da
Versen elini koysan yüreğini
Bir gün mutlaka değişir bu düzen