Gizlice ağlıyorum, hiç bir derdimi arkadaşlarımla paylaşmıyorum. Hep içimde tutuyorum. Beni hiç bir sorunu yok sanıyorlar. Çok mutluyum sanıyorlar. Herşey yolundaymış numarası yapıp yüzüme sahte bir gülümseme takıyorum.Her gün gördüğün, yanından gülümseyerek geçen insanlar geceleri ağlamaktan kendilerini kaybediyorlar bazen. Etrafındaki insanlara iyi olduğunu söylerler zaman zaman. Aslından iyi olmadıklarını bal gibi biliyorlardır. Kimseye dertlerini anlatmıyorlar çünkü ‘Geçecek bütün bunlar,iyi olacaksın’ yalanını duymaktan sıkılmışlardır. Bu yüzden içlerine atıp etrafa sahte gülümsemeler saçıyorlar. Başkalarının sorunlarıyla ilgileniyorum. Kendimi önemsemiyorum. En yakın arkadaşıma bile anlatmıyorum.Aslında kendimi böyle yaparak bitiriyorum. Halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım. Her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir?
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
