Direniş Şiiri - İsmail Altın

Zaman gözlerinde erirken
Kaybolmuşluğun o soğuk hissinde
Biraz kırgın mısın ne
Şehrin ayazı iğnelenirken tenimde
Ben sadece sana fısıldadım baharı

Pervanedir yüreğim
Gök mavisi suretinde
Kapında köle oldu çıplak bedenim
Taşları döküldü ruhumun
Gözlerinin uçurumunda
Heyelandır küsmelerin

İstanbul bakar gözlerin
Ayırır boğaz edasıyla
Gitmeleri, gelmeleri
Yalnızlığa sürüklerken zaman elleri
Kalabalığım olur ellerin
Sıcacık

Bir dirhem lütfet gülüşünden
Sufi çağlarken aşıklar
Ney/le buluşur dudaklar
Sende sanki biraz nazende
Çarp duvarlara küsmeleri
Bedbahtım gözlerin olmadan

Muhasara eder gözlerin
Çığlık çığlığa
Ben mağlup
Beyhudedir direnişim
Tutsağım saçının her bir telinde

Gözlerinin neminde boğulurum
İşkencedir hüznün
Sessizliğin en gürültülü yanında
Susma
Ölümdür serzenişin

Erirken zaman gözlerinde
Biraz kırgın mısın ne
Şehrin ayazı iğnelenirken tenimde
Ben sadece sana fısıldarım baharı