Bir yalnızlığın dibinde çömelmişim, kokuşmuş odaların zifiri karanlığında.
Ne yana dönsem rutubetli bir duvar ve rengini saklamış kara çiçekler görüyorum.
Sesler duyuyorum belirsiz bir nesneden,
Çığlıklarıyla ürküten kadınlar görüyorum .
İçimde gömülmüşlerin çığlıklarını büyütüyorum,
kanatlarından hüzün saçan kuşlar görüyorum,
Bir şehir görüyorum öylece uzakta duran bi şehir.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta