Dipsiz Çay Şiiri - Hamit Demircioğlu

Çocukluğumda hep seni sorardım büyüklerime.
Dipsiz çay..
Nereden gelir nereye gidersin diye..
Hele o bahar ayları yok mu?
Korkardım yanından geçerken..
Senin o heybetli sesinden...

Bazen öyle şahlanırdın ki.
Ne var ne yok katardın önüne.
Alıp götürürdün, sahiplerinin yanından..
Kimsesizler diyarına.
Nice tahta köprüler yapıldı,
Nice bentler kuruldu üzerine.
Ve sonunda hep sen galip gelirdin.
Yıkıp alıp götürürdün, seni de sahiplenen nehrine..
Sana aşıktım dipsiz çay yaz aylarında..
Yanında olmak, seninle iç içe yaşamaktı hayalim,
Dostça ,arkadaşça, kardeş olmaktı bağrında.

Uzun yıllar oldu çok şey değişti hayatımızdan..
Artık senin de benim gibi tadın tuzun yok.
O coşkulu akışın, şahlanışın..
Ne var ne yok önüne katışın yok..
Kenarında senden beslenen yeşillikler kurumuş.
Üzerinde öten kuşlar ..
Senden nasiplenen tüm mahlûkat neredeyse yok olmuş
Ve görüyorum ki dostların seni de benim gibi terk ettiler..
Bizi yalnız bırakıp uzaklara gittiler.
Zaten içecek suyun da kalmamış.
Artık kimse ilgilenmez oldu seninle..
ve nihayet sen de benim gibi yalnız
ve baş başa kaldın hayalinle...

1 Ocak 2020 Saat 05…
Demircioğlu