Dipsiz Bir Kuyuya Düştüm Şiiri - Yorumlar

Dipsiz bir kuyunun karanlık derinliklerine düştüm. Her bir saniye, karanlık beni daha da içine çekerken, umutsuzluk yüreğimi sardı. Zaman durdu, yalnızlığın soğuk nefesiyle tanıştım. Her nefeste bir parçam daha eksiliyor, her düşüşte biraz daha kayboluyorum. Sesler yankılanıyor, ama kimse duymuyor, kimse görmüyor.

Bu kuyunun dibinde, ışık sadece bir hayal, umut ise kırılgan bir rüya. Gözlerim karanlığa alışmaya çalışırken, kalbim sonsuz bir boşlukta çırpınıyor. Ellerim bir çıkış yolu arıyor ama her dokunduğum yer, umutsuzluğun duvarlarıyla örülü.

Kuyunun sessizliği içinde bir an, dualarım gökyüzüne yükseliyor. Belki bir gün, bir ışık huzmesi beni bulur, belki bir gün, Rabbim bu karanlık kuyudan beni çıkarır. Bu derinlikte, tek tesellim O'nun merhametinde saklı. "Allah'ım, bu dipsiz kuyudan beni kurtar, yolumu aydınlat" diye haykırıyorum. Umut, belki de en karanlık anlarda bile kalbimizin bir köşesinde saklıdır. Allah'a sığınıyorum, çünkü O'nun rahmetiyle her karanlık aydınlanır.