Dip Şiiri - Kemal Özgülen

Ağır bir harpten çıktım.
Çok kan kaybettim.
İnsanlara en acınası, en aciz yönlerimi gösterdim.
Şimdi onların yüzüne bakamıyorum utancımdan.

Ben artık düşünmek istemiyorum.
Düşündükçe batıyorum, kendimi hiçliğe çekiyorum.

Kendi taş duvarlarımı yıkmalıyım.
İnsan kendi çizgisinden taviz verebilir mi peki ?
Hele ki bu kadar kalın duvarları olan bir insan...

- Verir..

Çektiği acı kendini aşmışsa eğer..
Susarak ölmektense, haykırarak kaybeder.