Dinmedi Sızım Şiiri - Muhittin Alaca

Bir olan derdimi, bine katladın,
Dinmedi hiç zârım, dinmedi sızım.
Sılanın yolunu, yine atladın,
Dönmedin can yârim, dönmedin nazlım.

Ben uykusuz iken, yatıyordun sen,
Vurdumduymaz, keyif çatıyordun sen,
Yangınıma odun, atıyordun sen;
Sönmedi hiç harım, sönmedi közüm.

Çilekeş gövdemi, yıllar devirdi,
Yalnız dolu değil, seller de vurdu,
En son yaprağımı, yeller savurdu;
Olmadı baharım, olmadı yazım.

Ben sensiz noksanım, ben sensiz yarım,
Bilmem ne haldeyim, kaçtı ayarım,
Adını andıkça, coştu efkârım;
Susmadı hiç curam, susmadı sazım.

Ayılmam güç oldu, zamansız şoktan,
Hasreti sırtıma, yük ettin yoktan,
Sabır taşı olsa, çatlardı çoktan;
Bitmedi hiç zorum, bitmedi cezam.

Öğütür bizi de çarkında alem,
Ben giderim kalır, arkamda elem,
İlham perim uçtu, farkında kalem;
Kalmadı şiirim, kalmadı dizem.

Sevenler kavuşmaz, bu bir yasaymış,
Aşk dediğin meğer, keder, tasaymış,
Kelebeğin ömrü, kadar kısaymış;
Gülmedi kaderim, gülmedi yüzüm,
Gelmedin Gülnare’m, bu muydu sözün?

03.10.2024
Muhittin Alaca