Dinliyorum Şiiri - Özdener Güleryüz

Zamanı daraldı acı gerçeğin,
Yalanım dilimde zehir.
Döner durur ve içime çekilir zaman,
Şimdi hey sen! Yüzüme vuran o akşamüstü güneşi.
Yarın gelme sakın.
Dilim de inkarda söylediğini. Biliyor musun?
Aşk’ın fısıltısını değil, düşen çığ’ı dinliyorum.

En iyisi kimin elindeyse bilindik tasasızlık,
Orada ben olayım gerçeğe çeviren yalanı.
Yılanlar mı fışkırmış ne olmuş yani?
Kelebek mi uçmuş bahar olmuşta?
Üç gün sonrası yine kış aman!
Ben geçtim ilkini de sonunu da baharların.
Kar’ı var görürüm daha yazdan, gelen seli dinliyorum.

Evet, içimde aşk’ı doyasıya yaşamak yazılıydı.
Bir çocuk seslenir ‘’oynamak istiyorum’’ derdi. Ağlardı hatta.
Güneşim batarken sözlerim sersem oldu. Güz gelmeden,
İçim yalan doldu, döndüm ardımı sevdiğime.
O gün düştüm yola her sözümü inkar ettim.
Ellerim titredi, dilim kanadı, Kışımı verdim, yarım Bahar aldım.
Ben sevmeyi bilmiyormuşum ki, ‘’seviyorum’’ diyeni dinliyorum.

ÖZDENER GÜLERYÜZ