Issız bir yerde dolanıyorum.
Hayat denen bu dar sokaklarda
Yüreğimin bile götüremeyeceği kadar uzaklara gidiyorum.
Büyük bir hızla koşmaya başlıyorum hiçbir zaman soluklanamadığım kadar yol alıyorum.
Tıpkı zamanın alıp götürdüğü yaşamlar gibiyim.
Sonsuz yalnızlığım sanki hç ayrılmamış gibi yanıbaşımda.
Sonra birden bu duygularla sokağımda buluyorum kendimi.
Yine küçük bir evin toz tutmuş masasında nostaljik bir plak görüyorum.
Hayatta bazı duyguları bana anlatmak için kelimeler yetersiz kalıyor yine.
Şuan tam olarak onu yaşıyorum.
Sadece dinliyorum...
Kayıt Tarihi : 9.6.2023 20:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
09/06/2023 samandıra
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!