Dinle Evlat Şiiri - Hasan Gölgelice

Dinle, evlat tarihten sildi sandılar beni;
Ecdadınım ben senin bilmesen de sen beni!

Vandan gün doğar gölgem viyanaya uzardı;
Hududum Ege değil okyanusa kadardı...

Adımı duyanların kalpleri küt küt atar,
Mehterimle bu küt küt biraz daha da artar...

Mazlumların sevinçten, zalimlerin korkudan,
Allahuekber ile uyanırdı uykudan;

Vistülden sudana dek, tebrizden budine dek,
Merhamette yok idi bu dünyada bize denk...

Gölgemize sığındı sırp, arnavut, makedon;
Yetmiş iki millet ve her tür dinden en az on

Sayemizde yaşadı işte bu güne kadar,
Oku sen bir istersen gör daha nelerim var...

Düşmanların ağzına bakıp da sövüp durma!
Okumuyorsan bari kabrime tekme vurma!

Çarçur edip savurdun verdiğim onca yeri,
Bir tek bozkıra kaldın, kulak ver gel bir beri!

Mezarımın taşını korumaktan acizsin,
Biraz düzgün yap bari maymunluktan acizsin! ..

Satma o kalan yeri torununa da kalsın,
İster misin torunun elin elinde kalsın!

Sövüp durma sen bana hadi kalk sen bir şey yap,
Tağutları bırak da önce bir Allah'a tap!

Yedi yetmişten geçtik ikiyi yanyana tut,
Üstelik aynı dinden hele bir arada tut,

Geçtik bulgar, arnavut, arabı, yunanlıyı
Ondan sonra beğenme ecdadın Osmanlı'yı!