Çok dinledim mazide, biliyorsun ben seni
Ne olursun bir kere, dinle gönül sen beni!
Bu akılla giderek, bilmez isen sen seni;
Halin harap olacak, bilmen gerek ey gönül!
Israr etme hatada, akil isen sen şayet?
Kusurunda musırra, azap vardır der ayet.
Bir an önce vermezsen, yanlışına nihayet;
Sonun berbat olacak, bilmen gerek ey gönül!
Allah sana söylerken, hasmın ile dostunu;
Dinlemeyip nedense, ettin yine dost onu?
Kalp evine kör şeytan, bir sererse postunu;
Sözün feryat olacak, bilmen gerek ey gönül!
Âlemlere yeterken, gökten gelen şu kitap;
Yetmedi mi de sana, Hak menşeli bu hitap?
Bundan böyle olmazsan, yine onla muhatap;
Ah’ın arşı bulacak, bilmen gerek ey gönül!
Denenlere kulak ver, akıl tamsa başında!
Hesap eyle sonunu, lütfen düşün taşın da!
Halen hakka dönmezsen, şayet sen şu yaşında;
Yurdun narlar olacak, bilmen gerek ey gönül!
Abdullah Toroslu
17.09.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 17.9.2013 15:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!