Dingin, Mutlu, Öyle Şiiri - Bilan Dokun

yoksul ama tertemiz evler
düşündüm, eski saatler, sıcak minderler,
umutla işlenmiş sehpa örtüleri.
ruhumu kışkırtacak bir ayna
arıyordum ben de herkes gibi, arasıra
dönüp de geldiğim yere, herşey, herkes
yerli yerinde mi diye bakıyordum.
topal kediler sokakta mı hâlâ,
umutsuzlar parklarda, yalnızlar kahvelerde,
anneler mutfakta mı diye.
alışınca, sevinip bir çocuk gibi, mutlu dönüyordum
inime, güle oynaya, bilge geceye gözüm.