Dindir Ruhun Gıdası Şiiri - Abdullah Tor ...

Sabah akşam kesiksiz, beslersin hep gövdeni?
Ruh açlıktan ölürken, yok durumdan haberin!
Lütfen doyur ruhunu, nefs olmadan bir deni!
Yoksa atar dışarı, öldüğünde bil kabrin!

Neden yalnız kalıba, her tür bakım ihtimam?
Onca duygu ve hasse, niye daim ihmalde?
Şu ihmaller yüzünden, yaşanırken onca gam;
Ne yazık ki ekserler, hayat sürer şu halde.

Sırf cesetten ibaret, olsa idi bir insan;
Ben sizdeki gayrete, derdim elbet aferin!
Lakin onlar hasseyi, etmiş ise Hak ihsan;
Derim size o varlık, bilinenden çok derin!

Yiyip içmek sadece, kalıp için elzemken;
Ruh ve kalbin gıdası, başka bir şey olmalı?
Kur’an ona ısrarla; Haktan inen din derken;
Nasıl derler kul ondan; daim mahrum kalmalı?

Aklın nuru ilm-i fen, kalbin feyzi din, iman!
Şu ikiyi cem eden; erer gerçek kemale.
Dinsiz kalbi taşıyan, küllü kuldan el-aman!
Zira öyle nadanlar, atar arzı kem hale!

Tek taraflı beslenen, dünya ukba zararda!
Gerçek buysa ey beşer; düzelt derhal halini!
Varsa serde az idrak, ısrar etme kararda!
Yoksa sokar sakara, kahhar musırr dallini!

Abdullah Toroslu
02.06.2013-İzmir