Dindar Nesil Şiiri - Abdullah Toroslu

Müslüman’dın hani sen, bu öfke de ne ola?
Hücum mu var dinine, telaşın ne hayrola?
Dindar diye hakiki Müslüman’a denmez mi?
Hayret ettim dün yine, gadap kusan şu sola!

Dinsiz nesil ister mi, Mü’min olan bir kişi?
Şayet derse isterim; Mü’min olmaz o kişi!
Bence İslam sizlere, muğlak kalmış halkçılar!
Derim; bakıp kitaba, doğru bellen şu işi!

Dinden zarar gelir mi; muhtaç olan nesil’e?
Oluyorsa bir de o; insanlığa vesile!
Siz kitaptan değil de, kitapsızdan titreyin!
Çünkü yalnız dinsizden, gelir betlik husule!

Haktan cüda kalanlar, neye döndü gördük biz!
Yaka silkip; “İllallah”, Demedik mi hepimiz?
O günlere bir daha, istemeyiz dönmeyi;
Ayni müthiş kabusu, yaşatmayın bize siz!

Millet verdi hükmünü, “EVET” dedi dindara!
Unutulmaz bir şamar, vurdu o gün kindara!
Bu din bizim ruhumuz, derk eyledi vatandaş;
Gitmiyorsa hoşuna, git kendine din ara!

Yüzde elli son değil, yüzde doksan olacak!
Halkta şuur arttıkça, sandık “EVET” dolacak!
Şahlanacak yeniden, Osmanlının ahfadı;
Dini hasım belleyen, belasını bulacak!

Abdullah Toroslu
05.02.2012-İzmir