9
Beni ben bağlarım berrak düşlere
çırpınır bir kuş gibi uçmaz kanatlarım…
Altlarından zümrüt yeşili ovalar, ak köpüklü denizler, başı karlı dağlar son hızla gelip geçiyordu. Ak bir güvercin şekline dönüşmüştü Mantıvar. Yanında kızıl kanatlı bir ant kartalını andıran Cengiz vardı. Birlikte kanat vuruyorlardı maviye. Ak yelkenli bulutlara giriyorlar... Ok gibi yarıp geçiyorlar bulutları...Yükseliyor, yükseliyor, yükseliyorlar göğün derinliklerine doğru. Denizler bitiyor altlarında,kıtalar başlıyor.. Uzanıyorlar ekvator boyu cangıl alemlerine. Dalışlar yapıyorlar avına saldıran şahinler gibi...Süzülüyorlar tropikal ırmaklar üzerinde. Gidiyorlar, gidiyorlar, bitmiyor yollar... Cengiz bir altın anka oluyor, alıyor Mantıvar'ı kanatlarına. Dağlar geçiyorlar, ovalar geçiyorlar, okyanuslar geçiyorlar... Sonunda o da yoruluyor başlıyorlar bir adaya inmeye.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
