Dilsiz Yüreğim Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sevdiğim adamın sevdiği kadın olamasam da
Sevdiği bir dost olmayı başardım
Ben değildim belki elini tutmak istediği
Gözlerine bakmak istediği
Her gece uyumadan resmini öptüğü
Ben değildim

Yinede onu sevmekten hiç vazgeçmedim
Bazen bir battaniye oldum sarıp sarmaladim onu
Bazen bir şarkı oldum dolandım diline
Bazen de en sevdiği parfümü
Ben onu çok sevdim
Dokunmadan da sevilecegini bana öğreten adam oydu
Ve her an daha da çok sevdim

Bazen annesi oldum
Bazen babasi
Bazen yari
Ama en çok dostu
Dost kontenjanını ayirmisti bana
Yanimda dursunda beni nereye koyarsa koysun dedim sevdim

Bazen acıdı yüreğim
Bazen yara aldı umutlarım
Bazende çığlık çığlığa feryat etti dilim
Ben ne yangınlar
Ne yağmurlar
Ne karlar gordum
Ama yanan hep ben oldum
Sevgi yanmak Küllerinden yeniden doğmak degilmiydi

Papatyaya benziyordu ona olan aşkım
En güzel yapraklarımı ona açıp
En güzel şarkılarımı ona söylüyordum o ise öleceğimi bildiği halde susuz bırakıyordu beni
Tıpkı papatya ve su gibi
Catlamaya başlayan yuregimi birkere bile görmedi ve üzerime basıp geçti
Ve bu aşk ta fedakarlık bana düşüyordu

Sonkez baktım gözlerine
Uzandım tuttum ellerini
Tam seviyorum diyecektim ki
Sus dedi içimdeki kanayan Ben
Sus konuşursan dilin yanar
Ya Sussam yüreğim yanmaz mı diyemedim
Tıpkı seviyorum diyemediğim gibi
O beni hep dostu bildi
Ben ise onu hep yaram
Her canımı yaktığında kabuğumu Kaldırıp tekrar tekrar kanatacak kadar
Çok sevmiştim onu
Sevmiştim

Dilsiz yüreğim
Gururlu başımla
Çok sevmiştim
Ama o gitti
Ben de bittim 19.02.2024 18:07