Dilsiz Karanlıklar Şiiri - Erdal Tuna

Üşüdüğüm sensiz gecelerin olmayan sabahında,
Serseri gibi kapımı rüzgâr çalar.
Çare arayıp da halime, bulamadığımda,
Anlatamaz derdimi dilsiz karanlıklar.

Umutsuz özlemler içinde, hayalini görünce,
Yağmur misali gözümden yaşlar akar.
Çağlayıp duygularım sele dönünce,
Durduramaz bu seli dilsiz karanlıklar.

Gönlüm son damlaları yudumlarken aşk kadehinden,
İçmeden sarhoş olan aşıklar beni anlar.
Ufukta güneşi beklediğim gecelerde kaybolurken,
Anlatamaz sevgimi dilsiz karanlıklar.