Dilsiz Gece Şiiri - Abdullah Dicle

.................Parçalansın artık..
İnsanlığı köleleştiren o koca yalan
Yücedir insan, bütün yaratılanlardan,
İnsan, yücedir yıldızlardan.
İstemeyiz ne bey, ne padişah, ne sultan
Biz hakikat güneşine değil,
Hakikat güneşi bize hükmeder
Güzelim dünyayı,
Yalnız bu güneşin ışığı bezer..
Bir “Söz” bıraktı bize Bedreddin
“Güneş doğarken kızıldır dostlar,
Sadece batarken sararır.
Yuvasına yılan giren şahine,
Daha o yuva haramdır.”
Bir de bıraktı “yol” ehlini
Canla başla, şefkatle,
Sürün benim izimi
Bir kez yenilsem bile
Umut ve kudretle
Sarıp sarmaladım yüreğinizi
İnsanları hakikatin adaletine çağıranlar değil
Allah’ın kullarını, kendi kullarına çevirenler
Sapmışlardır doğru yoldan
Sağır ve dilsiz bir gece,
Hüküm sürer şimdi kanlı dehlizlerde
Gelin görün ki, Zagora vadisinden
Serez ovasına,
İnce mi ince,
Umut ve kahır dolu bir yol gider
Kenetlenmiş yarenler değil,
Bu yolun taşlarını,
Yılan dilli münkir, münafıklar döşer............../