Dilsiz Bir Ağıttır Her Aralık

Kör sağır bir sesizlikle dönüyorsun
Yüzümün viranına
Aşkla ödenecek bir hayata bağlıyorum
Sana kaynayan yüzümü
Geldiğin ufka bakıyorum şimdi
ince ve kırılgan bir yağmur çekmişsin
Kederden sarkmış omuzlarına
Omuzlarında rüzgarı kokladım
Kokunda uzun saçlı bir ceset
Biliyorum
Beni getirdiğin yerde
Fenerler bile kırgındı sokaklarına

Zamanı yetim bir evlat gibi uyuttum dizlerimde
Perde arkasında ağlayan palyaçolar gördüm
Sahici acılarla ürdüm
Gurbetimin kaldırımları gibi kirli saçlarını
Katilim ve kurbanım diğiyordum sana
Resmini bir katil gibi taşıyordum göğsümde
Sormuyordum kimseye
Bu yüzden uzuyordu tırnaklarım saçlarım

Nice namlular ısıttım gölgelerin düştüğü perdelerde
Yanlış cesetler doldu uğradığın sokaklar
Yanlış ezanlar okundu
Yanlış namazlar kılındı
Giderken
Yetim bıraktığın çocuklarıma
Ay ışığında inleyen gövdelerine
Siyah kefenler diktim
Dağlı bir trajedayım
Çocuklarımı bu bozkıra gömdüm

Arka sokakların terkisinde ay gibi çıplak
Bir fahişeye sarılır gibi sarıldım gövdene

Zamanın boşluğuna tütün döktüm
Gözyaşı
Kelimelerin hırçın çocuklar gibi
Dizlerimdeki kanı döktüm
Fitil tutmaz bir aracıydım
Hangi uçuk taşırdı beni
Şimdi kaç yemin kaldı geriye
Tutunmak için uçurumda uğuldayan
Dal gibi -Gövdeme-
Sisli bir akşamdı
Kahreden o büyük ayrılıkla çürüdüm
Çürüdüğüm yerde (koptiolar) derlenmişti sana
arka sokakların terkisinde
Çocuklarım..

not: koptio tropikal bir iklim çiçeğidir yılda bir kez ve bir saat açar