Dilruba Şiiri - Faruk Yiğit Araz

Dilruba! ...

Kainat susuyor sessizliğimle,
Mecruh yüreğimde yad ettikçe adını,
Haykıramama'nın ve yitirilmenin verdiği kasvetli yanımla,
Yeniden ölüyorum dilruba! ...

Naçar yüreğime,çare diye bekliyorum,
Merhem olacak zamanı,tuz bastığı şu zaman'da!
Aklımın dehlizlerinde kayboluyorum,
İlham perim ruhuma ihanet ediyor,
Gözlerime yağmur kaçıyor da;
Bir damla düşmüyor kainata,
Ağlayamıyorum!

Adın geçiyor dimağ'ımda,
Halet-i ruhiye' mi bozuyor yokluğun,
Unuttuğum ve mutlandığımı sandığım her yok oluş,
Yeniden hatırlatıyor seni bana! ...

Ölmek kolay dilruba!
Oysa ben ilk defa seviyorum ...
Yedi yaşında ' d u â ' bilmeyip de,
Kitap'dan okuyan çocuğun masumiyeti gibi,
Dokunulmamış, kirletilmemiş ve pak yanımla seviyorum seni...

Anla beni dilruba!
Dört kitaba dil olup,
Anlatamadığım halimi,
Anla!

Anla beni,
Anlatamadığım yanlarımı,
Anımsayamadığım anlarımı,
Anla!

Anla ki;
Asırlardır süren bu düzeni yık varlığınla,
Sonu hüsranla biten bir hikayenin,
Baş kahramanları olmayalım dilruba!
Yeni bir yok oluş yazılmasın satırlara,
Kaldırılsın şâirlerin kahır kokan şiirleri raflara...

Duy beni dilruba!
Hiç duyamadığın yanınla!
Müzmin bir hicran bırakma yürek mahzenime,
Takvimler yazmasın nisyan'ımızı,Ağyar duymasın isyanımızı...

Bir kez ama, son kez gel dilruba!
Gidişi olmasın bu gelişin...

Öyle bir gel ki;
İsrafili bir üfleyişle, koptuğu gün bu aşkın kıyâmeti,
Serildiği gün ruhlarımız musallaya,
Saf tutsun Aslılar, Keremler yanyana,
Merhumu nasıl bilirdiniz? suâline ise,
Cevap versinler hep bir ağızla,
Aşk'tan bilirdik!
Hâmd ile öldüler!
Hâmd ile...

...