Dilkaradan Şiiri - Seyfi Karaca

Körkütük vaktini sabahin
Ilk isiklriyla beraber kendi kendine kuguldanip söylenerek
Tavanarasi güvercinlik
Ben degil sen fossurdun veya nasildik aska sevise kucaklasa dün gece
Sonra ilk bellim belirsiz gölgeler oynayip dönerken
Büyük caddelere otobüs duraklarina lamba direkleri altindan
Sakli bucaklardan sert köselerden dar sokaklardan köprülere bulvarlara
Metro henüz dol bosalt vaktinde degil tek tük..
Ne vakittir ihtiyar kadin kendi haline mut yillara beraber köpegiyle
Caliligin ordaki kediyi savusur öteye gecer günün yarisi
Kara karga catinin en korsan ucunda cikin ulan mapustan yeni ciktim
Der gibi simsiyah bir narayi besteleyip calarak dünyaya
Serceleeeer ah serceler, biraz karadan calip
Biraz turuncudan mordan maviden boyanarak saz ile söze
Elele tutusmus bahar cicekleri ve yerli mali haftasi cocuklari gibi
Nasil sevinindirik sarkilar söylüyorlar ayazin kusatmasi kirildi
Kilidini cözdü soguk, eridi buz, günese bagladi gününü diye
Caddenin sonunda
Topragin üstünde
Dallar ucunda sularin kiyisinda deli dolu
Bir görsen…!

Seyfi Karaca…………Subat / 21

Subat / 21