Dilini Çözememek Şiiri - Erdal Gişi

saksıda güllerin açtı mı acep
fesleğene dokundun mu yâr diye...
rüzgar, alev alev geliyor senden
nasıl, yağmur yağmur döndürsem acep...

halin, gönlün... hüznün nice?
umudun yaşıyor mu gidenden geleceğe
gece hafakanlarından ne haber...

'beden kuytularından sesleniyorum sana...
kimsenin bilmediği karanlık bir menfezden
çam ağaçlarıyla açan güneşin
hüznümle kızardığı seherlerden...'

prangaların izi silinirken sinenden
kızılırmağa dönen sakarya gözlerinden
ve tabirinden korktuğun düşlerinden
ne haber...

daldığım deryalar gönlünse bile
mevsimle sevişen zirvelerinde
emzirdiğin goncalardan ne haber...

___dilini çözememek, sırdaşlığa erememek ne zor...

21.04.2009
İstanbul-Kartal