Dilin Külleri Şiiri - Sinan Bayram

Dil, varlığın evidir —
ama ben o evde bir yabancıyım.

Her kelime, beni biraz daha susturur.
Konuşmak: kendi mezar taşını oymaktır.

Anlam, bir hastalıktır;
iyileşmek için unutmak gerekir.

Söz, düşüncenin cesedidir.
Ne kadar konuşursak, o kadar ölürüz.

Varlık fısıldar —
ama biz, o fısıltıyı gürültüye çeviririz.

Dil, Tanrı’nın suskunluğundan arta kalandır.
Ve insan, o sessizliğin artığını yutarak yaşar.

Hiçlik, kelimeleri reddeder.
Yine de yazıyorum —
çünkü susmak bile bir biçimdir konuşmanın.

Sinan Bayram