Dilimden çektim. Şiiri - Ali Gul

Doğduğumdan beri başım bela da
Bedenim gurbette gönlüm sıla da
Tatlı söz, duymnadım ay da sene de
Uyumsuz halinden eşimden çektim.

Eşimden çektim
Aşımdan çektin
Şu akılsız varlık
Başımdan çekti.

Bir zamanlar çocuk gibi avuttum
Ninni çalıp dizlerimde uyuttum
Fidanların, ellermile büyüttüm
Dikenleri battı gülümden çektim.

On üçünde büyük gibi çalıştım
Çocuk, yaşta her cefaya alıştım
Kendin bimez cahiller le, yerıştım
Gereksiz konuşan dilimden çektim.

Yolum düştü kurbet ele yürüdü
Yaprağım, döküldü dalım kurudu
Benimde kendimce aşkım var idi
Sevgiden, sevda'dan gönülden çektim.

Seyrettim alemin göz yaşalarına
Güçlüler oturmuş su, başlarına
Yaşamadan geldim elli yaşına
Sonu gelmez hayal düşümden çektim.

Nurhak dağlarında dumandır duman
Tükenmez umudum bitmedi güman
Dostdan ayrılalı hayli bir zaman
Yol vermez dağların kışından çektim.

Yaban elde uyur gibi gezerim
Kitap, okur kalem tutar yazarım
Belki bir gün hatirlanır sözlerm
Yanar gerip bağrım döşümden çektim.

Neler, gürdü neler, gördü bu dağlar?
Oturmuş dibine bir güzel ağlar
Hasretlik gurbet te ayağım bağlar
Sılama uğramaz yolumdan çektim.

Yalnız'ım söylemekten yoruldum
Sular gibi aktım, aktım duruldum
Bir güzelin gözlarine yuruldum
Boşa sevdalanan gönülden çektim.

Yalnız.