Dilimdeki Neşter

Sessizliğin çöktü aşkıma,
Ellerin kesti ellerimi,
Adım adım ittin de yalnızlığa,
Artık her yer karanlık.
Ve her düşüşümde yazılmış,
Zamansız ayrılık!
Cevap veremediğin sorular parçaladı beni.
Sensin katili gülüşlerimin!
Aralıksız girdin rüyalarıma,
İçimi yakmıyor artık, günsüz doğan özlemin.
Çok yıprattı bizi yalanlar.
Fotoğrafını yaramaz ellerim yırttı.
Yalan aşklardan ibaret, etrafımda bir sürü intihar!
Kalpsiz kalbin, neyse ki tam zamanında yırttı!
&
Sanki gözlerin uzaktan gül bahçesi.
Yakından aşk için savaşan çocuklar.
Kalbimde bir esirin darbesi,
Nefretle örülen duvarlarım dayanmadı bir bir yıkıldılar...
Düşmelerim yüzünden söyleyemedim kimselere,
Sanma ki sana duyduğum sevginin bir sonu var.
Zihnime akan hayalinde,
Ayda yılda bir duyduğum sesinde,
Söylesene ruhumu titreten ne var?
Her gidişimde aklım yerine, kalbimi esir aldı gözlerin.
Yoksa ruhum aşktan mı bezmiş?
Yanaklarına kazılınca çukurlar,
Aşkımla birlikte bir anda, yırtıldı söylediğin sözlerin.
Anladım ki kalbim,
Sözlerinden bile bezmiş!