Dilim varmıyor ama insanız işte

Aşka bu kadar fazla anlam yüklemek sanırım sadece biz insanların işi.
Elimizin ve dilimizin değdiği her şeyi tecavüz edip namusunu kirleten, kendimize ait olmayan,ve hiç bir zamanda sahip olamayacağı dünyevi varlıklar uğruna çirkefleşen,birbirini hunharca öldüren öldüremediğini süründüren,
başkalarının acıları üstüne basarak mevki sahibi vicdan fakiri biz insanlar.
Biz büyük insanlar tepişirken çocuklar yetim ölüyor karada ve artık denizlerde de, uğruna can verdikleri sıfır kilometre hayallerine ve umutlarına aynı zamanda da suçsuzluklarına kör olan sağır olan lal olan beyni sağduyu yoksulu evet biz insanlar.
Biz insanlar ne ara aşk denilen o yüce kavramı kendimize benzetip bir kakafoni
orkestrasına çevirmeyi başardık hala anlayamıyorum.
Açıkçası ellerimiz kan ve gözyaşına bu kadar bulaşmışken aşktan sevgiden bahsetmemeliyiz bence,bahsetmemeliyiz saflıktan temizlikten bahsi bile geçmemeli merhametin.Egoizmin tüm bedenimizi istila ettiği bu kiralık dünyada,gerçekten gerçek aşkın var olduğuna kim inandırabilir beni gerçek aşk diyorum evet yanlış duymadınız gerçek aşk, o kadar saptırmış ki anlamını insanoğlu artık kendi icat ettiği aşka inanmış.Günümüz insanlarının aşkla yaptığı birkaç örnek verebilirim utanarak gelmişimden geçmişimden ve geleceğimden.Örneğin aşkla öldürüyoruz,
aşkla kin nefret kusuyoruz birbirimizin yüreğinin tam ortasına,aşkla ağlatıyoruz bebekleri,aşkla çirkefleşiyoruz,zevk alıyoruz çalmaktan çocukların geleceğini.
Gün yüzü görmeden cennete giden milyonlarca ceninleri aşkla görmezden geliyoruz.
Annelerin evlat acılarını bir tokat gibi o mübarek yüzlerine vuruyoruz yine her zamanki gibi aşkla.Bizlerde aşk kelime anlamını öyle yitirmiş ki her ne kadar çıplak yalanlarımıza giydirsekte aşk elbisesini,daha ne kadar gizleyebiliriz ki Aşk gibi İnsanlığımızı yitirdiğimizi..
Dilim varmıyor ama yine İNSANız işte.....