Dilim Söyler... Şiiri - Mehmet Şahan

Gönlümdeki ilamı tebliğ ile bitirip,
Kalbimdeki selamı insanlığa yetirip!
Üç, beş cümle kelamı bir araya getirip,
Ben ki beşer, sıradan; söylerse ilim söyler!
Lütfederse Yaradan, ben değil dilim söyler!

Arama hiç boşuna Hakta yoktur aracı,
Durursan dergâhına odur kulun miracı!
Gönül bağban olursa dost bağına kiracı,
Özün pişer kiradan, söylerse ilim söyler!
Lütfederse Yaradan, ben değil dilim söyler!

Sefalet sahralarda, zulüm kumda yanarken,
Cehalet gafla, gafla; ölüm canda kanarken!
Atalet bitmez asla, sonu gelmez sanarken,
Nebî çıkar Hira’dan, söylerse ilim söyler!
Lütfederse Yaradan, ben değil dilim söyler!

Lisanıyla şükreder her duyulan ağrımda,
İhsanıyla hükmeder her yapılan çağrımda!
Hak uğruna yarayı açsa bile bağrımda,
Sanma bıkar yaradan, söylerse ilim söyler!
Lütfederse Yaradan, ben değil dilim söyler!

Nefse ödün verirsen alı kara gösterir,
Görmeyeni görürsen dalı dara gösterir!
Hak yolunda yürürsen gönlü yara gösterir,
Beyaz şaşar karadan, söylerse ilim söyler!
Lütfederse Yaradan, ben değil dilim söyler!

Çoban gibi güderken suskun kalır eceler,
Maksuduna giderken dünde kalır geceler!
Buram, buram tüterken birer, birer heceler,
Belki taşar aradan, söylerse ilim söyler!
Lütfederse Yaradan, ben değil dilim söyler!

Şahan der ki beşerim, Hak açarsa gözümü,
Belki ben de pişerim, kavurdukça özümü!
Hak peşine düşerim, savurdukça sözümü,
Kendin aşar buradan, söylerse ilim söyler!
Lütfederse Yaradan, ben değil dilim söyler!