Ölmeye yelteniyor yine beynim.
Garipleşiyor soluk alışım…
Bıkıyorum zemberek tutkularımdan-kendimden.
Issız kalıyor derinlerim.
Zelzele aniliğinde dağılışım peşi sıra…
O gün geliyor işte bitiş anı.
Nerde deliliğim usûlsüzce beliren?
Kim dindirdi kavak yellerimi bu yaşımda?
Zemin katı gibi yapılmış diplerim,
İndim uçsuz bir karanlığa,
Çıkış merdivenleri yıkılmış,
Tam ortamdan bölmüş kaybedişler
Gitmek vakti mi?
De nereye gitmek?
Kime gömülmek böyle susuzca-usulca?
Kayıt Tarihi : 31.3.2010 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!