Dilhun Sevdam Şiiri - Döndü Dülger

DİLHUN SEVDAM...
Bilmiyordum bu kadar bağlandığımı.
Sensizliği bir mum zannederken,
Bilmiyordum yanardağı harladığımı.
Ne çok alışmışım sana.
Ne çok gözlerinde asılı kalmış bakışlarım.
Seninle deryalara dalmış,
Seninle gönlü kuşatmışım.
Ne çok yer edinmişsin avuç içi kadar yüreğimde.
Şimdilerde yüreğim bedenime ağır,
Gün geçtikçe soğurum, eskir hatıralar desem de,
Git gide özlemin fırtınalar estiriyor kısacık ömrüme.
Tepeden tırnağa hükmeden sevdan,
Gün yüzü göstermiyor saplanıyor göğsüme.
Ahh! kaçak dövüşenim!
Ahh! varken yokluğuyla terbiye edenim!
Alışmak mümkün değilmiş sensizliğe,
Alışmak mümkün değilmiş bu çekilmez çileye.
Anlaşılan o ki ben sensizliğin üstesinden gelemeyecek,
Yine seni düşlerime ekip,uykuya seninle geçeceğim.
Gönül sızımı ucu yanık cümlelere döküp,
Ben yine sevgimi özlemimi dualarımla süsleyeceğim.
Anla artık geçici bir heves değil beslediğim,
Ben dilhun sevdana yine kökler ekleyeceğim.
Anla artık sensizlik bir son değil bedenimde.
Seni aşk-ı maveramda ümitle bekleyeceğim...
Döndü Dülger