Dilenmek Değilde Ne? Şiiri - Bilge Erol

Mutluyum gülen gözlerine umutla baktıkça,
Her sevincin içimde fırtınalar kopardıkça,
Acayip duygular etrafımı sardıkça,
Mutluyum ben seninle oldukça.
Yaşlanmışım olsun varsın,
Seneler tutamaz ki ellerimi.
Yürağim köpük köpük dolsun taşsın,
Alamazlar ki benden seni.
Bir marangozun tahtayı işlemesi gibi
Oya oya içime kazıdım seni.
Kim cesret eder ki,
Delini elinden oyuncağını almaya?
Hangi zavallı tahmin eder ki
Ölürken bile seninle olacağımı?
Cayır cayır yanmıyor gönlüm,
Acı vermiyor bana gülüşün,
Tatlı bir sevinç içimdeki büyü,
Kıpır kıpıpr heyecanlar sürüsü.
Karanlıklar içinde
Kapı altından süzülen ışık gibi,
Umut dolu yüreğinin içinden
Bir oda da bana ayırmış gibi,
Bir es koyarken hayata
Batıdan doğuya dönmek gibi,
En güzel ezgiler arasından
Seni buldum ben
Kaybetmek korkaklık değilde ne?
Kolay kolay tutunmak var mı ki hayata;
Yalnızlık çaresiz değil de ne?
Eğer bir gün sensiz olacaksam,
Bir mendil dolusu ümit bırak,
Ümitsiz kalamak ölmek değilde ne?
Devam ederken bu hayata,
Kalbi kırık olmakta bir başka,
Yeni aşklar çalsada kapımı,
Döndüm arkamı bu dünyaya,
Aldırmadan yürek yaralarına,
Devalar bulamasamda,
Bir ümitle ilaç olman için acılarıma,
Yalvarışlarım
Dilenmek değilde ne?