Tanrım ilk senin kitabını tanıdım.
Yalan söyleme çarpılırsın dediler.
İlk camide çalındı ayakkabılarım.
Çocuk bu, yalan söyler dediler.
O günden sonra,
hırsız gözüyle baktım,
gördüğüm bütün sakatlara.
ve yüreğim burkuldukça,
kızdım Allah’a.
şimdi bakıyorum da tanrım.
senin evine sığınıyor hırsızlar.
Her gün aynı suçu işleyip,
her gün günah çıkarıyorlar.
Sakatlarsa, cami önünde,
Açılmış avuçlar.
Bükülmüş boyunları kulların önünde,
Sanki onların tanrısı kullar.
Kayıt Tarihi : 2.2.2005 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
senin evine sığınıyor hırsızlar.
Her gün aynı suçu işleyip,
her gün günah çıkarıyorlar. '
Siirinizde islediginiz konu gercekleri yansitiyor, ama tüm ibadet yapanlari da icine alir gibi sesleniyor kulaklarima. Yaniliyor muyum sair kardesim? Oysa imanin kimde oldugu belli olmaz. Her dilenenin de bosuna dilenmedigini anlamak gerek.
Hirsiz dediklerimiz cesit cesit. Toplumun her kesiminde var; ayakkabi hirsizlarindan tutalim da gönül hirsizlarina kadar... Yalniz unutmayalim ki, toplumun her kesiminde görmek mümkün bu tür insanlari... Camilerimize gidenlerimizde ne kadar varsa pürüzlerimiz, yasamin tüm diger kesimlerinde de fazlasiyla görmek mümkün... Önemli olan, insanin kendisinin hirsiz olmamasi, örnek davranislar sergilemesidir.
Saygi ve selamlarimla.
TÜM YORUMLAR (1)