Dilence Şiiri - Nuri Çinüçen

(Dilence, dileğince anlamındadır)

Âlemlerin Rabbine hamd-ü senalar olanca
Âlem senin manzum senin, et tasarruf dilence
Hakkımız mı var ki, her şey fazl-ı keremce
Felek senin kanun senin, döndür çarkın dilence

Yok idik âlemde, var ettin hiçten bizi
Hükmedip kalplere fethettin içten bizi
Yaradılış gerçeği ne muazzam görence
İnşa senin hûlk senin, yarat abdin dilence

Dünyada çift taraflı adaletin terazisi
Kaldı mı Süleyman’a dünyanın arazisi
Falan zengin ise de, kalır fakir filanca
Emvâl senin mülk senin, dağıt kulun dilence

Kırış kırış alnımı dokudun ezelden
Karış karış hayatım okundu tez elden
En güzel yazıyı da yazdın kadere güzelce
Kalem senin kâğıt senin, yaz fermanım dilence

İşte koca ömrümü harcadım bir hamlede
Okyanuslar sıkışmış sanki tek bir damlada
Suçum günahım kabul, ta ki satır inince
Kütük senin satır senin, vur boynumu dilence

Ne para pul dünyada, ne elimde bir mamelek
Haksız çıktım her sefer, haklıydı yine felek
Bir karış toprağım yok, şu devran da dönünce
Kazma senin kürek senin, kaz mezarım dilence

‘’Şu garibe Fatiha’’ yazıldı mezar taşıma
Gelip munis iki dost oturdu yanı başıma
Bilmese de fakir, edilir yardım bilence
Münkir senin Nekir senin, sor sualin dilence

Yele savrulmuş ömrün nedametle sonundayım
Boşa koysan dolmayan amelimle önündeyim
Her dem gibi emrine râmdır bu fakir ölünce
Nizam senin mîzan senin, tart terazim dilence

Düşe kalka yürüdüğüm fani hayat sonunda
Göremedim defterim ne sağımda solumda
Cehennem de Cennet olur, sen kuluna gülünce
Azap senin Cennet senin, koy fakirin dilence…

(Kocaeli)