Gözyaşlarım gönlüme düştü, pişmanım.
Bilmem yetişir mi bu çölde huzur?
Bir ümit ile durmaz ağlarım.
Affa muhtacım, her yerim kusur.
Nefse itimat ettim tövbeler arasında.
Yinelenmiş tövbeyi her defasında bozdum.
Ümitsizlik konaklayamaz han'ımda,
Kirliyim ama Rahman’ a kul oldum.
Kayıt Tarihi : 23.3.2022 18:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!