Dilek Kartal Şiirleri - Şair Dilek Kartal

Biz yağmuru
çamurlu yollara rağmen
Gökkuşağı hesabı yapmadan sevdik.
Ellerinizi sevdik;
avuçlarımızın içine
bir veda mektubu yazdığını bilsek de.

Neresindedir en ince kemiği insanın?
En kolay neresinden kırılır?
Kemiksiz bir dilin gücü ne kadardır?
Bilmiyorum sevgilim

Benim soğuklarla bir alıp vermediğim yok

"kırık kalbin remziymiş
kesik de bileğin"
muhammed palewi


lütfen ama.. ilk defa bir şiiri, beşinci kez yıkıp altıncı defadır kuramıyordum.. olmalıydı artık... neden olmasındı ki.. herkes yapmıştı bunu.. herkes ömründe en az bir kez.. ama ben.. neden ama.. üstelik bu kadar isterken.. kimse bu kadar istememişti, emindim.. en çok ben.. en çok sana.. kelimelerin böyle sözleşmiş gibi kaybolması..

biz çok yalnızız be nazlı
çok yalnız ve çok üzgünüz. çok
tamamlanamaz bir yerimizden eksildik
ne aylık esemes paketleri, ne kotalarıyla sınırsız internet
gittikçe daha çok, daha daha çok
kendi duvarının duvarcısı biz

Ömründe bir kez olsun, sokaklarda çığlıklar atarak koşabilmeli insan
kaydıraktan kayarken, yuvarlanıp düşebilmeli
Tahteravallinin tepesinde asılı kalıp, arkadaşına yalvarabilmeli
Bir kez olsun, avuçlarının içine sığmayan bir papatya demetini uzatabilmeli annesine
Arkadaşları için kavga edip,dayak yiyebilmeli bir kez olsun, mahallenin oğlanlarından,
sonra bir kez daha bu kez annesinden ama; kavga ettiği için..

Şekere, mazota ve Allah’a inanan oğullar için,

Allah’a sarılıp ağlamak istiyorum bazen
Sûr üç gece önce üflenmiş
Üç gece önce korkunç aydınlanmıştır gökyüzü
Anne, “oğlum” diyerek uykusundan

Gürül gürül akan pınarın başında durup,
ıslatılmış küçücük bir pamuğu dudaklarına bastırmak..
Buydu işte..
Sen'den payıma düşen
bu kadar(ın) dı....

bütün gün hırsını halılardan çıkaran kadın
kaşığı başka türlü tutar
başka türlü çiğner lokmasını
gasteye sarılı kirli gömleğini
eve götüren adam
bezgin sırtları çarşafa dayanınca

Sessizliğinden kaçıp
bir kadının sesine sığınıyorum şimdi,
Konuşmak için yalvaran duvarlara kulaklarımı yumdum
ve bilemezsin nasıl korkuyorum

Bana da öğretsene;

sormuyorsun ama iyi değilim ben
serçeler ayağımın altından yeri çekiyorlar
sonra kim çıkarmışsa üşüdüğümün dedikodusunu
yeri üstüme seriyorlar gece niyetine
serçeler
saçıp kaçıp saç/ak/larıma saklanıyorlar