Dilek Bilga Şiirleri - Şair Dilek Bilga

BİR KADININ HİKÂYESİ

Ne baba ne kocadan gülmedi garip bahtı,
Dayak, küfür, eziyet yarı sakat bıraktı
İsmini sormayınız, o sadece bir kadın…
Ev yok, bark yok, gelir yok, kocasından hayır yok;

Bendeki fırtına sende bir kopsa
Şaşırır kendini tanıyamazsın
Felek acımadan tokadın atsa
Nerden geldiğini anlayamazsın.

Ben gönlüme gücendim
Darıldım istemeden.
Bir ömür böyle geçti,
Sevmeden sevilmeden.

Çok bile sabrettim sana
Çok bile sustum aslında
Belki de anlar dedim
Hatasını zamanla

ZAMPARA
Kanı kaynak zampara
Aklı oynak zampara
Ne zennedir ne köçek
Tam bir kıvrak zampara

Günlerden ayrılık mevsim yalnızlık
Işıklarım sönmüş odam karanlık
Ecelle yaptığım yaman pazarlık
Beni ağlatmıyor eskisi kadar

Islak kaldırımlar ıssız sokaklar

Önüne geçilmez hırsım
Benieni bu hale getirdi
Ne dert keder ne de eller
Beni bu alem bitirdi

Tükenen ömrüm değil

Sen yalancı baharda,düşen cemre gibisin

Sen cennetten gönlüme gelmiş,huri gibisin

Ruhumu titretirsin,uzaklardan sevginle

Bittiyse sözlerin ben gidiyorum
Sana teşekkürü borç biliyorum
Artık gerçekleri görsen diyorum
Beni kaybetmekten korkmazsan eğer

Kaçmak çare değil haklısın tabi

Giderim can öyle ise
Böye sevgi olmaz olsun
Benden daha kıymetliyse
İstanbulun senin olsun

Kopar can yürekliysen