Dilek Aynası Şiiri - Bahri Yıldırım

Biliyor musun?
En çok çocukluğumu özlüyorum
Hani körebe oynarken
Hep seni yakalardım ya ilkönce
Başkalarını görmezdi ya gözüm
Yüreğim sarılırdı ya ellerine
Saklanırdık ya hep aynı köşelere
Birbirimizi bekler gibi
Sen beni bulurdun saklambaçta ilk önce
Ben de seni.
-
Öyle özledim ki çocukluğumu
Özledim,seni çocuklar gibi sevmeyi
Çocukça beklemeyi
Çocukça gülümsemeyi
Çocukça riyasız sevmeyi..
-
Şimdi iki yüzlüler sardı çevremizi
Sensiz tadı yok sevmelerin
Boynu bükük,sensiz gülümsemelerin
Tadı kalmamış hiç bir şeyin
Seninile gitmiş tüm tatlar sanki
Bırakıp gidince,darda beni.
-
Şimdi; sadece köşekapmaca oynanıyor
Sen dolu sokaklarda.
Biliyor musun?
Oyunlar bile değişmiş sen gibi
Her tarafta ekmek kavgası
Köşe başlarında korkular cirit atıyor
Yollarda korku,sokakta korku,
Yüreğimde korku
Kaybedecek hiç bir şeyim kalmamış
Senden başka,
Sensizlikten ötesi,çıkmaz sokakmış hayatın
Anladım ki sensizlikten öteye yol yok
Sokakların ıssız oluşu bundan
-
Bu korkudan olsa gerek
Seni bırakıp
Sokağa bile çıkamıyorum sensiz
-
Şİmdi kötü zamana kalmışız
Şimdi zifiri karanlık her yanımız
Sensiz zindan bir yanı, o eski sokakların
Ben de sana sığınıp vazgeçtim
Artık körebe bile oynamıyorum
Saklambacı yasakladım yüreğime
-
Sadece;
Misket vurgunu yüreğimden vazgeçmedim
Sensin diye sahibi,kimselere vermedim
İşte bu yüzden,sadece seni sevdiğim için
Çocuk olabilmeyi çok özlüyorum,biliyor musun?
Ama elimden de bir şey gelmiyor ya hani
Aslında,sensiz büyümek,haram olmalıydı
Büyüdük işte,elimizde olmadan
Ama ben halâ,o günkü çocukluğumla
Geçiyorum o eski sokaklardan
Seni, çocukluğum gibi seviyorum
Yaşımız dayandı 45'e
Oyun bitti,biliyorum.
Ama,seni hala seviyorum