Dilek Ağacımsın Şiiri - İsrafil Hancı

hayalini sevdim ben senin
içimde dalga dalga
büyüttüğüm
nehirlerden
okyanuslar kurdum gözlerinde
hayalin
hayalim
hayallerimiz
beyazdı
sarı mavi mor
renk renk
mevsimlere denk
bahardı yazdı
fırtınalar boranlar
en acı en tatlı
ve en mutlu anlar

sen tenha göllerimde
süzülen kuğu
gözlerimdeki buğu
ve ağacın kabuğu gibi
saracaktın beni
koparacaktın
benim olacaktın yani
kalacaktın hep
hep uzakta oldun ama sen
içime doldun yalnızca
yalnız bir ağaç gibi
dal verdin
çiçek açtın

zirvelerimin
en ulaşılmaz
en aşılmaz
bir yerinde gizlendin

şimdi sen yalnız
mağrur tahtında
yalnız göğe bakar dalların
dalların sonsuza akar

giderken bilmiyorsun
ağladım
ıslatıp mendilleri
dallarına bağladım
umut olsun
dilek olsun diye
uzayan kollarına
rengarenk çaputlardan
gökkuşağı kurdum
ve geçerek altından
senin en yakın
ve sana en uzak köşende durdum

uzağındayım şimdi
uzağa yakınım senden
artık duymayacaksın
nefesimi ensenden
sen bana işaret sen bana yoldun
sen benim kolum kanadım oldun
yürüyorsam şimdi
yüklerimden arınmış
anladımki aradığım
senin yarınmış

sen benim figanım
pir-i muganımsın
kederimsin acımsın ilacımsın
ey sevgili sen benim
dilek ağacımsın