Dilediğim Sen Şiiri - Meltem Arslan 2

Bağrımda hep bir çocuk oturur, yeşil topu elinde…
Yel değse yıkılacak yüreğimi, dağları devirir sanırlar.
Bir yanıyla devlet kuran ben, bir yanıyla sana yenilir…
Bu yük, bu sen, bu göğüs kafesimi sıkıştıran ağırlık,
Çok değil mi bir insana…?

Ah benim kıtalara meydan okuyan Sultan Mehmet yüreğim...!
Defalarca kuşattın da alamadın mı onu…?
Gülistanda eylemek varken gönlünü, susuzluktan kavrulmuş bahçede papatya olmak niye..?
Ne ister ki insan şu hayattan..?
Biraz huzur, biraz sevgi, birkaç lokma ekmek…
Ardı boş, ardı israf ama ardı yine sen….
Dışı çelik içi pamuk yüreğim, sana mı yenildi…?
Yenildi de cehennemi başına mı çevirdi..?

Seni ne vakit özlesem tüm özlemlerin yerinden kalkıp dörtnala koştuğunu görürüm.
Seni ne vakit öpsem avuçlarından, dudaklarımda bir çağ başlar ötekini kapatan…

Oy benim küsmüş de dünyaya sırtını dönmüş sevdiğim…!
Güneş doğmaz mı senin pencerene, bu kasvetli hava niye…?
Kafamın içi varlığınla dolu, kalbim zaten sen…
Gece sen, gün sen, güneş sen. Yetmiyor, aldığım nefes sen…
Ardımı dönüyorum sırtım sen!
Göğsüm sen, göğüm sen..!
Ben sen olmuşum, baştan ayağa sen…

Kapında kıtmir sadakati ile beklerim seni.
Ne bir adım giderim ne de kımıldarım yerimden.
5. mevsim vuslat olduğu zaman kavuşuruz ancak.
5.mevsim çabuk gel…

En derin duaya emanet ediyorum seni;
Dilediğini dilediğine veren, bana dilediğimi ver…