Sensizliği asıp bir darağacına,
Bekliyorum kalan son mecâlimle..
Bu gece de gözyaşlarım yastığımı ıslatınca,
Ben kalacağım bir başıma hayalinle..
Dokunsam, dokunsan hayalin de gider mi?
Sormak gerekir ağlayan çocuğa:
Dizin mi, yüreğin mi kanar, diye..
Hevesi kalmayınca insanın yaşamaya,
Çekilirsin sessizliğinle en köşeye..
Sussam, sussan içimizdekiler de biter mi?
Zaman geçince seni anmakla,
Yanarım, yüreğimde taşıdığım ateşte..
Sen olmayınca kurduğum kelâm da,
Kurabilir miyim sanıyorsun, güzel bir cümle?
Ondandır, şiirlerime düşen bu anlamsızlık..
[ 15 Ekim 2024 ]
Zehra YadenKayıt Tarihi : 15.10.2024 23:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!