Dilber-i Rana Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN
DİLBER-İ RANA
Ey, gözleri geceden kara, dilber.
Nasıl dipsiz bir kuyuya hapsettin, bilsen ki beni?
En derin uykularımda bile, hasreti körüklüyor gözlerin.
İnsan uyurken özler mi birini? özlermiş meğer.
Rüyalarımdan bile bakıp duruyorsun bana.
Sanki gündüzümde gecemde sen yokmuş gibi.
Ey! gözleri ufkumu kaplayan dilber.
Sensiz bir anım bile işlimi ki takvime
Bir sor senden ayrı nefes alabiliyor mu bu can?
Ya da senden ayrı kalabiliyor muyum?
Bir sor seni tanıdığım andan beri.
Benim takvimim seninle başladı miladım sensin
Senden öncesi yok bende, senden sonrasına mühürlü zaman
Hani ellerinle sayardın ya tek tek günleri.
Benim takvimim senin ellerin kadar.
Bende günler, aylar iki elinin parmaklarını geçmez.
Yılları, ömrümü avucunun içine sığdırdım ufalta ufalta
Benim hayatım iki elinin arasında, avuçlarının aldığı kadar.
Dedim ya ey başımın tatlı belası yar.
Duymadın mı hala kalbimin şarkısını?
Daha kaç kez söyleyeyim bağıra çağıra.
O dipsiz kuyulardan ne kadar daha haykırayım?
Ne zaman duyacaksın sesimi?
Dağları mı deleyim illa?
Yoksa çöllerde mi sürünsün bedenim?
Biz kendi masalımızı yazamaz mıyız ikimiz
Kavuşamayan bir masal yazdırma bana.
İnsan dip dibe iken sevemez mi birbirini?
Bir ömür bakamaz mı gözlerinin içine.
Aşk hep ayrılığın ardına mı gizlenir, oraya mı saklar tutkusunu.?
Söylesene sana hangi ismi vereyim şimdi?
Adın Leyla mı olsun? Aslı mı Şirin mi?
Ben isterim ki bizim masalımız sadece ikimizin olsun.
Kimsenin okumadığı binikinci gecenin masalı
O masalın iki aşığı biz olalım
Kötüler olmasın o masalda ayrılıkta istemem
Her sayfasına sadece tekbir şey yazacağım defalarca
sadece senin adını yazacağım Ey! Dilber-i Rana.
(FATMA DOĞAN 17 EKİM 2024 TURHAL)