Kara lastik ayakkabılarla karlar üzerinde çorapsız yürüyordu Dilan
Soğuktan kıpkırmızı olmuş ayaklarla
Soğuk ruhuna işlemişken
Çaresizliğin doruklarında titreyerek yol alırken
Bu kader bir gün bize de gülecek mi diye soruyordu kendi kendine
Evde beş kardeş
Katıksız ekmek bazen olursa peynir
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta