Kara lastik ayakkabılarla karlar üzerinde çorapsız yürüyordu Dilan
Soğuktan kıpkırmızı olmuş ayaklarla
Soğuk ruhuna işlemişken
Çaresizliğin doruklarında titreyerek yol alırken
Bu kader bir gün bize de gülecek mi diye soruyordu kendi kendine
Evde beş kardeş
Katıksız ekmek bazen olursa peynir
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta