Dilan Şiiri - Sinan Karakaş

İstanbulda bir garip,
Saçları erkek gibi,
Karışık ve pejmürde,
Ayağında 38 numara erkek ayakkabısı,
Arkası kırık,
Sırtındaki palto,
En az beş yeri yamalık
Kenan diye çağırıyorlar,
Ama adı Dilan,
Töre kaçkını,
Hamallık yapıyor sebze halinde,
Kimse bakmıyor cinsiyetine,
Kendi halinde,
Yüzünü siye boyamakta,
Sakallı dedirtmek için,
Göz göze gelmemek için,
Habire gözünü kaçırmakta,
Aldı mı bir somunu,
Katıksız yemekte,
Yalnızca yediği,
Açlığını bastırmakta,
Adı Dilan,
Kimsesiz ve sahipsiz,
Korkuyor aileden birilerine görülmekten,
Korkuyor öldürülmekten,
Yaşı onsekiz,
Bir yıldır İstanbul sokaklarında,
Ürkek ürkek yürümekte,
Erkek gibi görünmekte,
Yüreği dolu,
Yüreği sıcak,
Onun da gönlünde var yiğidi,
Onun da dileği,
Sevdiğiyle evlenmekte,
Evinden kaçtığı koca denen adam,
Ellibeşinde ve üçüncü evlilikte,
Adı Dilan,
Ona Kenan denmekte,
Ne zamana kadar,
Nereye kadar,
Bilmemekte,
Ürkek ürkek yürümekte.