Dil Hun Şiiri - Hikmet Sevgi

Gül-i ruhsarın, kıldı beni kendimden azade.
Hecrindendir naçar gönül nârında karardade.
Firakın mı bu ömrü viraneye medyûniyet.
Gayri nâlandır vîsale kadar, bu meftuniyet.
**
Bil ki hüsranındandır. Cümle gülşene de a’dayım.
Biçare peymanımla hem, iflah olmaz gedayım.
Kaldır çeşmimden nikâb-ı firkatini, ey nigâr.
Baht mı bana dide-i leylam az mı bu ahu fîzar.
***