Dil Ekçe Şiiri - Hüseyin Soykök

Sevgiliye,
I.
Acılarımı sulandırmadan
içerim ben.
Ki, sevdalarım onun için
saftır bu kadar.!
Ve.,
Yeraltı sularına benzer gözyaşlarım
Daima
derinden ve sessizce
içime akar.

II.
Sen ki
Çılgın bir kırlangıcın
kanat vuruşu gibisin
Çırpıntısında yüreğimin
ve dahası
tatlı bir meltemi andıran sesin
Nedense hep
davetkardır aşk`a

III.
Hep demişimdir.
Güneşe sevdalı ayçiçekleri gibi
bakma insana
yakarsın.

IV.
Bence
Bu çağda
Bir insanın
Bir diğerine yapabileceği
en büyük kötülük
O`nu sevmesidir.
Ve hatta yetinmeyip
dillendirmesidir.

V.
Bilirsin!
Babam bir bahçevandır.
Bende ondan öğrendim;
daha küçük bir çocukken
Sabahları gül yaprakları
üzerindeki çiy damlacıklarının
güllerin gözyaşları olmadığını
ve
bülbülün gül dalına
aşkından konmadığını..

VI.
Küsülüyken..sana
İçimdeki duvarın
Bir fiskelik ömrü vardır
Oysa;
Sen bunu bilmezsin
ve çekip gidiverirsin
oracıkta
bırakarak beni.
Bense sahibinin terk ettiği
yağmurda sırılsıklam
kedi eniği.

VII.
Düşünüyorumda.
Kimi ağaçlar
Nasıl benziyorsa bana
Kimileride tıpkı sen
her dem yeşil.

VIII
Ne diyeyim.
Bir tek kıvılcım yetecek
dinamit gibi
barut gibi
fişek gibi patlayarak
Aşk, çığılıkları atmama,
sana tapmama..

IX.
Ancak
Nedendir bilemem?
Sen beni istemezsin
Sokakta sahipsiz bir ite
rastgelmiş gibi
Usulca ve ürkekçe
Yamacımdan geçip gidersin

Bense
Dostane bir bakışına
Kuyruk sallamaya
hazırımdır.
X.
Bilmek istersen ki eğer;
Ben biraz değil
oldukça hiç değil
belki delice
evet delice
sana aşığımdır.

...AŞK EDERİM