Dil bize kaldı Şiiri - Murat Çakıroğlu 2

Sebep gerekliydi aşk gerçeğine
Mecnun Leyla dedi çöl bize kaldı
Kâinat sığdı da bir ölçeğine
Aşk rahmine düşen göl bize kaldı

Hakikât arandı budakta dalda
Takâtler tükendi yok oldu halda
Polen de, çiçekte, gülde, nihan da
Petekler dolduda bal bize kaldı

Ovaları geçti, vadiyi aştı
Dağların düzlerin feleği şaştı
Ne dildi, ne sözdü, ne gözdü kaştı
Revân-ı muhâbbet kul bize kaldı

Hikmetti, lutuftu nurdu nurandı
Elif'ti, Lâm'dı, mim'di kur'andı
Besmele, BİSMİLLAH sırrı SÜBHAN'dı
Kudret makâmında 'OL' bize kaldı

Kuşa kanat oldu, semâya minder
Kula ihsan oldu, gönüle mimber
Reyhası nur kokar, rehhası amber
Şehr-i kutsiya da gül bize kaldı

Hâsılı çâredir şifâdır derttir
Kimi zaman çâğlar, dolunca bent'tir
Nihâi, visalin istikâmettir
Aşk maşuka erdi dil bize kaldı

Murat Çakıroğlu