Dil Şiiri - İsmail Yılmaz Çamşık

Tanrıya dil dua eder, yakarır,
Okullarda bilim, teknik öğretir.
Sevenlere şarkı, türkü söyletir,
Annenin bebeğe ninnisi gibi.

Tatlı diller umut verir, coşturur,
Açılmayan kapıları açtırır,
Ardı sıra sevenleri koşturur,
Kerem’ in Aslı’ ya koştuğu gibi.

Kimi diller yumuşatır anlamı,
Sivri diller berbat eder ortamı,
Hatır kırar, incitirler adamı,
İğnenin ciğere battığı gibi.

Tatlı dille yılan çıkmış delikten,
Sivri dilli lanetlenmiş felekten
Sevilmemiş, sayılmamış yürekten
Şeytanın cennetten kaçtığı gibi.

Kimi diller insan yüzü güldürür
Gönül kırmaz, hatır yapar,sevdirir,
Diller var ki idam eder öldürür
Mürşitin pirini astığı gibi.

Kuşlar bile birbiriyle dilleşir,
Koklaşarak, şarki söyler oynaşır
Dişi, erkek yuva için anlaşır
Bir yastığa baş koyacak eş gibi.

Anadili benliğini yaratır,
Anavatan gurbet elde aratır,
Dilsiz kuşak geleceği karartır,
Güneşin denizden battığı gibi.

İki dil konuşan iki insandır,
Dilsiz insan yapayalnız tek kalır
Dertlerini kime, nasıl anlatır?
Issız bir adada Robinson gibi.