Dil Şiiri - Abdullah Ozdemir 2

Dilin yeter, dumanla zehir saçman gerekmez,
Bülbülün çilesi dilindendir, kimse çekmez.

Mutluluk şerbetini kimse ele dökmez,
Seviyor görünüp, arada bir cilve sökmez​​​.

​​Sevgi fedakarlıktır, tütünü bıraktırır,
Zevk için zarar vermez, gözü gibi baktırır.

Seven sevdiğini de, canan değil can bilir,
Sevmeyenler de, pek yakın dostu yaban bilir.

Sevilen, sevildiğini bilse, yeter huzur,
Gönül dolsa, mutluluk için, vuslat mı kusur?

Beşeri anlamak zor, dengesi şaşkın olur,
Doğru yol ararsan, yol, İlahi Aşkın olur.