Duvarlar uzanır yolum boyunca.
Kerpiç bu kadar heybetli durunca.
Zaman eritemediyse ses aşamaz.
Beklemek çare değil kavga ruha ta.
Bu duvarlar varken uzun yürürüz biz.
Üzüm yemeğe geldiğimiz dünyada.
Bağcının darbeleriyle soluk verdik biz.
Yüreğime ürkeklik verir bu gerçek.
Neden bu kadar güçlenir yaşamak.
Çok görme hastalığı kol geziyor.
Sabah akşam sinsi bakışlarda görünüyor.
Nedeni benim olsun kimseye sakın,
En küçük parça, ulaşmasın diyor.
Kenan Gezici 10/02/2025
Kayıt Tarihi : 12.2.2025 11:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!