Dikenli Yayla Şiiri - Eyup Şahan

Ümidim sendedir dikenli yayla,
Hüsrana uğratıp gönderme beni.
Karşıla sen beni düğünle toyla,
Yakıp da Kerem’e döndürme beni.

Uzun yaylaları aşarak geldim,
Sevdiğim güzeli yaylada bildim,
Eğer yok der isen o zaman öldüm,
Göster gül yüzünü öldürme beni.

Gezdim Elbistan’ı Afşin elini,
Burada bir güzel bağlar dilimi,
Deli akan Hurman çayı selini,
Çevirip üstüme söndürme beni.

Binboğa’nın eteğinde düzün var,
Geçen sene verdin bana sözün var,
Bir güzele adadığım özüm var,
Özden yanar diye bildirme beni.

Çobanbey’den çıktım bu sabah erken,
Gönlümün sultanı yaylada derken,
Yaz bahar ayında kervan giderken,
Kervanın izini sürdürme bana.

Başımı taşlara koydum yatarım,
Ben canımı canan için satarım,
Eğer yol vermezsen kendim atarım,
Yükseğinden yere serdirme beni.

Eyüp Dikenli’de nice süründün,
Keman kaşlım gül toplarken görünsün,
Binboğa’lar lale sümbül bürünsün,
Hasretlik derdine erdirme beni.

Eyüp Şahan
Ankara 10.1.2011